Nu de dagen allemaal hetzelfde lijken begin ik met het bijhouden van een dagboek. Let wel: een dagboek in willekeurige volgorde. Gewoon om bezig te zijn en de dag wat te breken. Pas op: onderzoek wees uit dat 83,6 procent van de rokers baat heeft bij het lezen van dit dagboek. Voor de niet-rokers lag dit percentage bijna met drie procentpunt hoger namelijk 86.4 procent.
Maandag. Dag 4 breekt aan. Tussen nu en dag 1 zitten 120 Marlboro sigaretten. Het weekend ben ik redelijk goed door gekomen. Maar ja, wat wil je. Ik kom de deur alleen uit om met de hond te lopen. De boodschappen doen mijn ouders. Mijn moeder brengt zoals afgesproken de boodschappen die ik wil hebben. En ik zet expliciet geen Marlboro sigaretten op mijn boodschappenlijstje. En mijn weekend-geld heb ik om de verleiding te weerstaan geïnvesteerd in iets stoms, dus dat ben ik kwijt. Ik heb alles wat ik nodig heb, alleen geen sigaretten.
Een paar dagen voor dag 1 had ik mijn zusje aan de telefoon. We hadden het vooral over de crisis waar we in zaten. Door een griepvirus stond de wereld in brand. Of nou ja, de economie viel stil en we zouden uiteindelijk, volgens de kenners, in een diepe recessie terecht komen. Als je verkouden bent moet je thuis werken, de scholen, horecagelegenheden, sportscholen- en clubs zijn op last van de overheid gesloten en we mogen geen handen meer schudden en moeten afstand houden. Met andere woorden: we zitten in een intelligente lock down.
Ik grap tegen mijn zusje dat ik al ruim tien jaar in een lock down zit en het dus best meevalt. Ik spreek alleen mijn zorgen uit dat mijn plan om te stoppen met roken met hulp in het water dreigt te vallen. “Ga je stoppen met roken?”, vraagt ze. “Ja”, zeg ik. “Je moet gewoon geen sigaretten meer kopen, dan stop je vanzelf”, zegt ze weer. Het klinkt heel simpel, maar de simpelste dingen in het leven zijn vaak het moeilijkst. Toch heeft ze gelijk. Als ik het niet meer koop, stop je vanzelf met roken. Vandaar dat ik vrijdag niet zomaar stopte. Er zat een heel plan achter.
Mijn asbak had ik die vrijdagmiddag schoongemaakt en in een hoekje van het balkon gezet. Uit het zicht. Ook had ik mijn twee aanstekers uit mijn broekzak gehaald en verstopt in een keukenla. Nu, deze maandag op dag vier bleek dat deze twee zetten cruciaal waren. Ik was maandagochtend vroeg opgestaan en net als het weekend had ik nog steeds een sterke drang om te roken. Maar het kon niet en ik wilde het niet. Met mijn koffie in de hand zat ik op het balkon. De trek werd minder. En ik at een appel.
Voor mij waren sigaretten en aanstekers een goed combi. Ze hoorden bij elkaar. Als een van deze twee ontbrak ging ik het aanvullen en hield ik zo het roken in stand. Door geen aanstekers in mijn broekzak te hebben en geen sigaretten werd de drang om te roken minder. En net toen ik deze theorie in mijn hoofd bedacht, ging mijn telefoon: verslavingszorg. De afspraak woensdag gaat vanwege de lock down niet door. Of het telefonisch kon waarom ik vroeg gingen ze bespreken. Ik ging nog van ze horen. Wordt dus vervolgd.