Nu de dagen allemaal hetzelfde lijken begin ik met het bijhouden van een dagboek. Let wel: een dagboek in willekeurige volgorde. Gewoon om bezig te zijn en de dag wat te breken. Pas op: onderzoek wees uit dat 83,6 procent van de rokers baat heeft bij het lezen van dit dagboek. Voor de niet-rokers lag dit percentage bijna met drie procentpunt hoger namelijk 86.4 procent.
Dag 13.
Op mijn pillendoosje zie ik dat het vandaag woensdag is. 1 april. En dit is geen grap. Een pakje Marlboro kost nu ruim acht euro. En ook dit is geen grap. Het nieuws dat ik gestopt ben met roken is kennelijk ook doorgedrongen tot Den Haag en ze hebben meteen maatregelen genomen door een prijsverhoging van één hele euro door te voeren. En dit is wel een grap. Misschien moet ik de prijsverhoging maar als een motivatie zien om te blijven stoppen.
Laat duidelijk zijn: ik stop omdat ik al een tijdje wil stoppen. Noch de overheid of het steeds wegpesten van de roker heeft hier invloed op gehad. Dus ook geen prijsverhoging. Rook wel of rook niet en geef elkaar de ruimte. En laten we in godsnaam ophouden met het streven naar een rookvrije generatie. Gadverdamme, ik moet er echt niet aandenken. Nogmaals rook wel of niet.
De telefoon gaat het is de man van de verslavingszorg. De man die alles precies volgens de regeltjes doet en mij daar ook steeds over informeert. Zo belde hij de afgelopen week al tweemaal eerder met de mededeling dat ze druk bezig waren om toch te kunnen beginnen met de therapie. Hij belt nu voor de derde keer en dit keer met goed nieuws: ik kan beginnen met de behandeling. Eindelijk, denk ik vandaag ben ik al dertien dagen gestopt met roken maar dat wil niet zeggen dat ik het red. Ik kan nog de nodige hulp gebruiken. Met de man van de verslavingszorg spreek ik een datum af en hij stuurt me nog een werkboekje op. Tevreden hang ik op. Het gaat nu echt beginnen…
Ik ben nu bijna twee weken gestopt en toch heb ik af en toe nog trek om te roken. Ik ben bang, of weet eigenlijk wel zeker dat deze trek voorlopig nog wel aan zal houden. Zoiets heb ik wel eens gehoord dat het eigenlijk nooit helemaal weggaat alleen dat je de trek kan weerstaan. Ik hoop dat het eigenlijk niet waar is. Dat zou betekenen dat je kan zeggen: eens een roker, altijd een roker.
Vreemd is dat ik in de ochtend eigenlijk helemaal geen trek meer heb in een sigaret terwijl ik tot voor kort elke dag begon met een aantal sigaretten en een kop koffie. En als ik geen sigaretten meer had ik eerst nieuwe ging halen. Toen ik nog rookte dacht ik dat ik zonder sigaretten nooit de middag kon halen. Ik schrik eigenlijk best hoe verslaafd ik was en ik begin steeds meer te hopen dat ik nooit meer rook. Ik besluit de morgen te beëindigen met het eten van een appel.
