Jannes Oosterveld werd op 29 juni 1983 in Kampen geboren, als tweede zoon en derde kind van Jannes Oosterveld senior en Jeanette Oosterveld van Doorn. Later zou Jannes er nog twee zusjes bij krijgen. Hij groeide op in een warm gezin. Zo rond zijn tiende levensjaar begon hij ineens stemmen te horen. Niet veel later kwamen daar waanideeen en andere psychotische klachten bij.

In eerste instantie dacht Jannes dat het bij het leven hoorde, totdat hij op de televisie een interview zag met een man die dezelfde klachten had. Toen kwam het besef dat hij anders was dan zijn schoolvriendjes en -vriendinnetjes. Mede op advies van zijn stemmen besloot hij het niemand te vertellen, maar ook niets te laten merken, want door dat beruchte interview kwam ook de schaamte zijn leven in wandelen.

In zijn middelbare schooltijd verergerde zijn klachten en Jannes leefde een stil en teruggetrokken bestaan met hooguit drie vrienden. Hij volgde met moeite de mavo. Het waren volgens hem vier rampjaren waarin hij zich alleen en onbegrepen voelde. Na de mavo ging hij naar het Luzac College in Utrecht waar hij de havo, ondanks zijn klachten, met succes afrondde. Door dit resultaat begon hij enigzins toekomst in zijn eigen leven te zien: zijn droom om piloot of dierenarts te worden, lag voor het grijpen.

In augustus 2000 verhuisden zijn familie naar het noorden en Jannes ging naar het Luzac College in Groningen om zijn ‘droom’ te verwezenlijken. Door de intensieve samenwerking met gemotiveerde docenten leefde hij enorm op. Na drie jaar was het resultaat dat hij de twee benodigde havo-certificaten haalde en vijf certificaten vwo op zak had. Zijn studententijd brak nu aan.

Op advies van een toenmalige vriend ging hij Management, Economie en Recht studeren aan de Hanze Hogeschool Groningen. Na een half jaar zag hij mede door zijn klachten de studie niet meer zitten en besloot te stoppen. Het jaar daarop ging hij Communicatie Management studeren aan de Hoge School van Utrecht. Het betekende dat Jannes als laatste kind op kamers ging.

Na het eerste jaar Communicatie Management stapte hij over naar de studie Journalistiek. Dat was zijn grote missie: journalist worden en veel gaan schrijven. Echter door zijn klachten kwam er weinig van terecht. In die tijd blowde en dronk Jannes veel om ‘tot rust te komen’.  Hij ging steeds meer in een isolement wonen. Vrienden en familie zag hij zo min mogelijk.

Later studeerde hij nog HBO Rechten in Groningen en volgde hij een deeltijd studie Journalistiek in Zwolle. Ook dit werd geen succes. Hierna besloot Jannes om definitief te stoppen met studeren en zou hij gaan werken. Zijn eerste baantje was bij een postbedrijf als koerier. In het begin met veel plezier later werd dat minder en namen de klachten weer toe. Jannes werd hierdoor suïcidaal en vertelde zijn ouders dat hij wilde stoppen met leven.

Dat was het moment voor zijn ouders om hulp te zoeken. Hij kwam uiteindelijk, met frisse tegenzin, terecht bij het psychosecircuit bij de GGZ in Assen. Later ging hij er voor 5 maanden intern wonen. Toen is hij begonnen met zijn schrijfwerkzaamheden. Zelf zegt hij daar over: “Ik had eindelijk een ding om over te schrijven: mijn ziekte, een bipolare schizo-affectieve stoornis”.

Schrijven zat er bij Jannes al vroeg in. Het was zijn oudere broer die hem had geadviseerd om schrijver en of boswachter te worden. Al op de basisschool had hij met schrijfwedstrijden al menige griffel gewonnen. Hij wist alleen nooit waarover hij moest scrijven. Zijn ziekte bood uitkomst.

Na een periode van drie jaar was Jannes klaar voor de stap om terug te keren in de maatschappij. Via het Rea College in Groningen kwam hij terecht bij de Nationale Zorggids. Als herschrijver schrijft hij nieuwsartikelen, met veel plezier. In mei 2012 kwam zijn hoofdredacteur met het idee om hem columns over zijn ziekte te laten schrijven, en met succes!